کودک گوش‌به‌فرمان چه کسی باشد؛ مادر یا پدر؟
نبود توافق والدین در تربیت فرزندان، باعث انحرافات اخلاقی نوجوانان و جوانان در دوران بزرگ‌سالی میشود. مثلاً پدری فرزندش را از بازی با تلفن همراه منع می‌کند و مادر در غیاب پدر برای رسیدگی به کارهای خودش اجازه می‌دهد که فرزندش با تلفن همراه بازی کند. درنتیجه‌ی این ناهماهنگی تربیتی میان والدین، کودک متوجه این نکته میشود که هر ممنوعیتی غیرقابل‌اجتناب نیست.
وقتی والدین در شیوه تربیتی یکسان و یکدست عمل می‌کنند، کودک دچار تعارض و دوگانگی نمی‌شود و در هر موقعیتی می‌داند که این کار اشتباه است یا صحیح، مورد تأیید پدر و مادرش هست یا نیست.
دوگانگی در شیوه تربیتی، باعث تعارض و تضاد در شخصیت کودک میشود؛ علاوه براینکه کودک از تعارضی که در روش تربیتی وجود دارد، به نفع خودش استفاده می‌کند، یعنی اگر مادر موضوعی را منع کرد، کودک خیلی راحت از طریق پدر رضایت را جلب می‌کند که این کار اصلاً درست نیست.
بنابراین باید این مسئله در بین والدین به یک قانون تبدیل شود که وقتی پدر و مادر، هرکدام جوابی را به کودک داد، آن جواب مورد تأیید هر دو باشد.
بیشتر بخوانید (https://article.tebyan.net/461208)
tebyanonline
درباره این سایت